Kościół w Kucharzowicach

Pierwsze informacje na temat kościoła we wsi Kucharzowice pochodzą z 1335 roku. Istnieją dane potwierdzające, że parafia od samego początku nosiła imię św. Andrzeja. Do wojny trzydziestoletniej wspólnota rozwijała się wobec zmieniających się właścicieli osady, którymi często były instytucje Kościoła. Z tego okresu znamy także pierwszego proboszcza parafii, „Petrusa Plebanusa” (ok. 1400-1418). Ważnym obiektem średniowiecznym, który dotrwał do naszych czasów jest gotycka chrzcielnica wykonana z piaskowca.

Obecna świątynia miała powstać około roku 1500. Konflikt z lat 1630-1648 poważnie dotknął miejscowość, tak jak wiele innych na Śląsku w tym okresie. Splądrowana i częściowo podpalona przez żołnierzy świątynia została porzucona przez miejscowych katolików. Wizytacje z lat 1651-1652 i 1666-1667 potwierdzają jednak odbudowę zabudowań kościoła i przywrócenie kultu.

Z wieku XVIII pochodzą zabytki baroku: główny ołtarz, pieta, a także rzeźby św. Jan Nepomucena i Chrystusa Króla. Chrzcielnica w kościele także została zainstalowana w tym okresie. Kolejne wzmianki o kościele parafialnym pochodzą z 1802, kiedy to doszło do pożaru miejsca kultu. Jego odbudową po zniszczeniach zajął się ks. proboszcz Joseph Kummer. Świadectwem odbudowy jest inskrypcja znajdująca się na plakiecie z inicjałami F K i datą 1803 ponad „łukiem tęczowym” między prezbiterium, a główną nawą. W roku 1803 powstał  ołtarz główny z rzeźbami i obrazem. 

Z początku XIX w. zachowały w kościele parafialnym drzwi z okuciami, dwie kropielnice, lichtarz do paschału i chór.  W 1872 roku został postawiony krzyż na wprost bramy wejściowej na plac kościelny od strony południowej dla upamiętnienia poległych w wojnie francusko-pruskiej. Rok 1920 przyniósł kościołowi w Kucharzowicach elementy muzyczne: fisharmonię i dzwon „św. Anna”.